Η θεραπεία για επιληψία χρησιμεύει στη μείωση του αριθμού και της σοβαρότητας των επιληπτικών κρίσεων, καθώς δεν υπάρχει θεραπεία για επιληψία.
Η θεραπεία μπορεί να γίνει με φαρμακευτική αγωγή, ηλεκτροδιέγερση και ακόμη και με χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο και, ως εκ τούτου, η καλύτερη μορφή θεραπείας πρέπει πάντα να αξιολογείται με έναν νευρολόγο, ανάλογα με την ένταση των κρίσεων του κάθε ασθενούς, για παράδειγμα.
Εκτός από αυτές τις αποδεδειγμένες τεχνικές, υπάρχουν ακόμα μερικές μέθοδοι που δοκιμάζονται, όπως η κανναβιδιόλη, η οποία είναι μια ουσία που παράγεται από μαριχουάνα και η οποία μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμιση των ηλεκτρικών παρορμήσεων του εγκεφάλου, μειώνοντας τις πιθανότητες ύπαρξης κρίσης.
1. Φάρμακα
Η χρήση αντισπασμωδικών φαρμάκων είναι συνήθως η πρώτη επιλογή θεραπείας, καθώς πολλοί ασθενείς σταματούν να έχουν συχνές κρίσεις μόνο με την ημερήσια πρόσληψη ενός από αυτά τα φάρμακα.
Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν:
- Φαινοβαρβιτάλη;
- Βαλπροϊκό οξύ.
- Φαινυτοΐνη;
- Clonazepam;
- Λαμοτριγίνη;
- Γκαμπαπεντίνη
- Valproate semisodium;
- Καρβαμαζεπίνη.
Ωστόσο, το φάρμακο και η σωστή δόση μπορεί να είναι δύσκολο να βρεθούν, οπότε πρέπει να αναζητήσετε νέες κρίσεις, έτσι ώστε ο γιατρός να μπορεί να αξιολογήσει την επίδραση του φαρμάκου με την πάροδο του χρόνου, αλλάζοντας το εάν αναγκαία.
Παρόλο που έχουν καλά αποτελέσματα, η συνεχιζόμενη χρήση αυτών των φαρμάκων μπορεί να προκαλέσει ορισμένες παρενέργειες όπως κόπωση, απώλεια οστικής πυκνότητας, προβλήματα ομιλίας, εξασθένιση της μνήμης και ακόμη και κατάθλιψη. Έτσι, όταν υπάρχουν λίγες επιληπτικές κρίσεις για 2 χρόνια, ο γιατρός μπορεί να σταματήσει να χρησιμοποιεί το φάρμακο.
2. Διέγερση του πνευμονογαστρικού νεύρου
Αυτή η τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο της θεραπείας με φάρμακα, αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως συμπλήρωμα στη χρήση των φαρμάκων, όταν η μείωση των επιληπτικών κρίσεων εξακολουθεί να μην είναι αρκετή.
Σε αυτή τη μέθοδο θεραπείας, μια μικρή συσκευή, παρόμοια με ένα βηματοδότη, τοποθετείται κάτω από το δέρμα στην περιοχή του θώρακα και το σύρμα τοποθετείται στο νεύρο του πνεύμονα που διέρχεται από το λαιμό.
Το ηλεκτρικό ρεύμα μέσω του νεύρου μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση έως και 40% των επιληπτικών κρίσεων, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει ορισμένες παρενέργειες όπως πονόλαιμος ή αίσθημα δύσπνοιας, για παράδειγμα.
3. Κετογονική διατροφή
Αυτή η δίαιτα χρησιμοποιείται ευρέως στη θεραπεία της επιληψίας στα παιδιά επειδή αυξάνει την ποσότητα των λιπών και μειώνει τους υδατάνθρακες, προκαλώντας το σώμα να χρησιμοποιεί το λίπος ως πηγή ενέργειας. Με τον τρόπο αυτό, ο οργανισμός δεν χρειάζεται να μεταφέρει γλυκόζη μέσω του εγκεφαλικού φραγμού, γεγονός που μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης κρίσης επιληψίας.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθείται τακτικά ένας διατροφολόγος ή γιατρός, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι ποσότητες των θρεπτικών συστατικών γίνονται σεβαστές. Μετά από δύο χρόνια χωρίς κρίσεις, ο γιατρός μπορεί αργά να αποσύρει τους περιορισμούς των τροφίμων από τα παιδιά, επειδή σε πολλές περιπτώσεις οι κρίσεις εξαφανίζονται εντελώς.
Κατανοήστε πώς θα πρέπει να γίνει η δίαιτα κετογόνου.
4. Χειρουργική του εγκεφάλου
Η χειρουργική επέμβαση γίνεται συνήθως μόνο όταν καμία άλλη τεχνική θεραπείας δεν ήταν αρκετή για να μειώσει τη συχνότητα ή την ένταση των επιληπτικών κρίσεων. Σε αυτόν τον τύπο χειρουργικής επέμβασης, ο νευροχειρουργός μπορεί:
- Αφαιρέστε το επηρεασμένο τμήμα του εγκεφάλου : εφ 'όσον είναι μικρό μέρος και δεν επηρεάζει τη συνολική λειτουργία του εγκεφάλου.
- Εμφύτευση ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο : βοηθά στη ρύθμιση των ηλεκτρικών παρορμήσεων, ειδικά μετά την εμφάνιση μιας κρίσης.
Παρότι οι περισσότερες φορές είναι απαραίτητο να διατηρηθεί η χρήση φαρμάκων μετά από χειρουργική επέμβαση, οι δόσεις μπορούν συνήθως να μειωθούν, γεγονός που μειώνει επίσης τις πιθανότητες εμφάνισης παρενεργειών.
Πώς γίνεται η θεραπεία κατά την εγκυμοσύνη
Η θεραπεία της επιληψίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα πρέπει να αποφεύγεται επειδή τα αντισπασμωδικά μπορεί να προκαλέσουν αλλαγές στην ανάπτυξη και τις δυσπλασίες του μωρού. Δείτε περισσότερα σχετικά με τους κινδύνους και τη θεραπεία εδώ.
Οι γυναίκες που έχουν τακτικές επιληπτικές κρίσεις και χρειάζονται φάρμακα για τον έλεγχο τους θα πρέπει να συμβουλεύουν τον νευρολόγο τους και να αλλάζουν φάρμακα για φάρμακα που δεν έχουν πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες στο μωρό. Θα πρέπει επίσης να λαμβάνουν 5 mg φολικού οξέος πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και η βιταμίνη Κ πρέπει να χορηγείται τον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης.
Ένας τρόπος για να διαχειριστείτε τις επιληπτικές κρίσεις κατά την εγκυμοσύνη είναι να αποφύγετε τους παράγοντες που προκαλούν επιληψία στις γυναίκες και να χρησιμοποιήσετε τεχνικές χαλάρωσης για να αποφύγετε το άγχος.
