Το οστεοσάρκωμα είναι ένας κακοήθης όγκος που αναπτύσσεται στα οστά και εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά και εφήβους, αλλά είναι κοινός μέχρι την ηλικία των 30 ετών.
Το οστεοσάρκωμα είναι συχνότερο στα πόδια, τα γόνατα ή τους ώμους, ωστόσο μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε άλλο οστό. Ωστόσο, σχηματίζει εύκολα μεταστάσεις και έτσι μπορεί να εξαπλωθεί σε άλλους χώρους και όργανα.
Η διάγνωση του οστεοσαρκώματος θα πρέπει να γίνεται το συντομότερο δυνατό από έναν ορθοπεδισμό μέσω εξετάσεων όπως οι ακτίνες Χ, CT, μαγνητική τομογραφία ή βιοψία.
Συμπτώματα οστεοσαρκώματος
Τα συμπτώματα του οστεοσαρκώματος μπορεί να είναι:
- Πόνος στο προσβεβλημένο οστό.
- Οίδημα στη θέση του.
- Ερυθρότητα και θερμότητα.
- Συχνά κατάγματα.
Τα συμπτώματα του οστεοσαρκώματος μπορεί να επιδεινωθούν τη νύχτα και κατά συνέπεια ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να πάρει αναλγητικά φάρμακα, όπως η παρακεταμόλη.
Τύποι οστεοσαρκώματος
Υπάρχουν 3 κύριοι τύποι οστεοσαρκώματος, οι οποίοι είναι:
- Υψηλή ποιότητα: έχουν πολύ γρήγορη ανάπτυξη και περιλαμβάνουν οστεοβλαστικό οστεοσάρκωμα ή χονδροβλαστικό οστεοσάρκωμα .
- Ενδιάμεσος βαθμός: έχουν ταχεία ανάπτυξη και περιλαμβάνουν περιστολικό οστεοσαρκωμα, για παράδειγμα.
- Χαμηλός βαθμός: αναπτύσσονται αργά και, ως εκ τούτου, είναι δύσκολο να διαγνωσθούν και να συμπεριληφθεί το οστεοσαρκωματώδες και ενδομυελικό οστεοσάρκωμα.
Αυτοί οι τύποι οστεοσαρκώματος ταξινομούνται ανάλογα με την πιθανότητα εξάπλωσης, οπότε όσο υψηλότερος είναι ο βαθμός, τόσο ταχύτερη είναι η ανάπτυξη μεταστάσεων.
Θεραπεία για οστεοσάρκωμα
Η θεραπεία για το οστεοσάρκωμα γίνεται με συνδυασμό χειρουργείου και χημειοθεραπείας. Δηλαδή, η χημειοθεραπεία γίνεται πριν από τη χειρουργική επέμβαση για να μειωθεί το μέγεθος του όγκου, καθιστώντας ευκολότερη την πλήρη αφαίρεση κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης.
Ωστόσο, όταν το οστεοσαρκóμο δεν θεραπεύεται μετά τη χειρουργική επέμβαση ή εάν υπάρχουν μεταστάσεις, μπορεί να χρειαστεί ξανά να χρησιμοποιηθεί χημειοθεραπεία για να εξαλειφθεί εντελώς ο όγκος.
Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να συνιστάται να ακρωτηριαστεί η πληγείσα περιοχή για να αποφευχθεί η εξάπλωση του όγκου σε ζωτικά όργανα όπως οι πνεύμονες.
Χρήσιμος σύνδεσμος:
- Το σάρκωμα του Ewing
