Η θεραπεία για το Σύνδρομο Asperger αποτελείται από συνεδρίες ψυχοθεραπείας 1 έως 2 φορές την εβδομάδα, με σκοπό να διδάσκεται ο ασθενής να αλληλεπιδρά με τους άλλους, αποφεύγοντας την απομόνωση.
Η θεραπεία θα πρέπει να ξεκινά σύντομα μετά τη διάγνωση, η οποία συνήθως συμβαίνει μεταξύ 4 και 14 ετών, αν και ορισμένες περιπτώσεις εντοπίζονται αργότερα στην ενηλικίωση.
Οι ασθενείς με σύνδρομο Asperger είναι συνήθως έξυπνοι, αλλά έχουν πολύ λογική και μη-αιμοδοτική σκέψη και έτσι έχουν μεγάλη δυσκολία σε σχέση με τους άλλους, αλλά όταν εγκαθιστούν μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί, ο θεραπευτής μπορεί να συζητήσει και να καταλάβει ο λόγος για κάποιες «παράξενες» συμπεριφορές που συμβάλλουν στον εντοπισμό της καταλληλότερης στρατηγικής για κάθε περίπτωση.
Η σημασία της οικογένειας στη θεραπεία του συνδρόμου Asperger
Η οικογένεια πρέπει να γνωρίζει ποια στρατηγική χρησιμοποιεί ο θεραπευτής για να διαμορφώσει τη συμπεριφορά του παιδιού ώστε να συμπληρώσει τη θεραπεία στο σπίτι. Επομένως, μετά από κάθε σύνοδο ψυχοθεραπείας, οι γονείς μπορούν να ζητήσουν από τον ψυχολόγο την καθοδήγηση σχετικά με τον τρόπο δράσης και τον τρόπο αποκατάστασης του παιδιού σε ορισμένες περιπτώσεις.
Τι να κάνετε για να βοηθήσετε το παιδί με το σύνδρομο Asperger
Μερικά παραδείγματα για το τι μπορούν να κάνουν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί για να βοηθήσουν το παιδί ή τον έφηβο με το σύνδρομο Asperger είναι:
- Δώστε απλές, σύντομες και ξεκάθαρες εντολές στο παιδί. Για παράδειγμα: "Κρατήστε το παζλ μέσα στο κουτί μετά την αναπαραγωγή" και όχι: "Κρατήστε τα παιχνίδια σας μετά από να παίξετε"?
- Ρωτήστε το παιδί γιατί ενεργούν τη στιγμή της δράσης.
- Εξηγήστε ξεκάθαρα και ήρεμα ότι η "παράξενη" στάση, όπως να μιλήσετε μια κακή λέξη ή να ρίξετε κάτι σε άλλο άτομο, είναι δυσάρεστη ή απαράδεκτη για τους άλλους, έτσι ώστε το παιδί να μην επαναλάβει το λάθος.
- Αποφύγετε να κρίνετε το παιδί για τις συμπεριφορές που έχει, αποφεύγοντας, για παράδειγμα, να τον καλέσετε κακοδιατηρημένο ή χαζός.
Επιπλέον, ο θεραπευτής μπορεί να συνταγογραφήσει αντικαταθλιπτικά, όπως η νορτριπτυλίνη ή η σερτραλίνη, τα οποία συμβάλλουν στη μείωση των συμπτωμάτων του συνδρόμου Asperger και στη διευκόλυνση της ψυχοθεραπείας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα παιδιά με σύνδρομο Asperger παρουσιάζουν παράξενες συμπεριφορές, όπως να κάνουν θορύβους ενώ μελετούν ή χτυπούν το τραπέζι ενώ τρώνε, ή κακές συμπεριφορές όπως η ρίψη των χαρτιών στο πάτωμα ενώ τρώει, αλλά αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι και το παιδί δεν έχει ιδέα ότι είναι αγενής ή ενοχλεί κανέναν.
Συνήθως, τα παιδιά με σύνδρομο Asperger δεν είναι σε θέση να επικεντρώσουν την προσοχή τους σε περισσότερες από μία δραστηριότητες την ίδια στιγμή, και όσον αφορά τα συναισθήματα, το παιδί, αν και γνωρίζει ότι είναι ευτυχισμένος, δεν είναι σε θέση να καταλάβει ότι το άλλο μπορεί να είναι λυπηρό. Δεν βλέπει τα συναισθήματα των άλλων και μπορεί να δώσει την εντύπωση ότι δεν ενδιαφέρεται για τους γονείς, τα αδέλφια ή τους φίλους της.
