Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι μια φλεγμονή των μεμβρανών που καλύπτουν τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό λόγω της εισόδου ενός ιού στην περιοχή αυτή. Τα συμπτώματα της μηνιγγίτιδας εμφανίζονται αρχικά με υψηλό πυρετό και έντονο πονοκέφαλο.
Μετά από μερικές ώρες παρατηρείται ο ερεθισμός των μηνιγγιών στην αναφορά του πόνου όταν το άτομο προσπαθεί να βάλει το πηγούνι στο στήθος. Η μούδιασμα και η άρνηση για τροφή συμβαίνουν σύντομα μετά. Η αυξημένη πίεση στο κρανίο προκαλεί συμπτώματα όπως αλλαγές στη συνείδηση, σοβαρό πονοκέφαλο, έμετο και δυσκολία με σαφήνεια.
Έτσι, τα συμπτώματα της ιογενούς μηνιγγίτιδας είναι συνήθως:
- Υψηλός πυρετός.
- Σοβαρός πονοκέφαλος.
- Η δυσκαμψία της νόσου εκδηλώνεται με τη δυσκολία να μετακινείται ο λαιμός και να αγγίζει το πηγούνι στο στήθος.
- Δυσκολία στην ανύψωση του ποδιού ενώ βρίσκεται στο στομάχι.
- Ναυτία και έμετος.
- Ανεκτικότητα στο φως και θόρυβο.
- Tremor;
- Ψευδαισθήσεις;
- Νωθρότητα.
- Σπασμοί.
Μπορεί να εμφανιστεί υπνηλία, ευερεθιστότητα και εύκολο κλάμα σε παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών.
Επιπλέον, σε μερικούς ασθενείς μπορεί να αναπτυχθεί το σύνδρομο Waterhouse-Friederischsen, το οποίο είναι μια εκδοχή εξαιρετικά σοβαρής ιογενούς μηνιγγίτιδας που προκαλείται από τη μηνιγγίτιδα Neisseria . Σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν συμπτώματα όπως πολύ σοβαρή διάρροια, έμετος, σπασμοί, εσωτερική αιμορραγία, πολύ χαμηλή πίεση και το άτομο μπορεί να πάθει σοκ και υπάρχει κίνδυνος θανάτου.
Πώς να επιβεβαιώσετε την ιική μηνιγγίτιδα
Το άτομο που παρουσιάζει 3 συμπτώματα όπως αυτά θα πρέπει να εξετάζεται με υποψία μηνιγγίτιδας και θα πρέπει να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε αντιβιοτικά. Ωστόσο, αν αγοράσετε μέσω δοκιμών που δεν είναι βακτηριακή μηνιγγίτιδα, αυτά τα φάρμακα δεν είναι απαραίτητα.
Η διάγνωση της ιογενούς μηνιγγίτιδας γίνεται με εξέταση αίματος, ούρων, περιττωμάτων και οσφυϊκής παρακέντησης, η οποία αφαιρεί δείγμα εγκεφαλονωτιαίου υγρού που καλύπτει ολόκληρο το νευρικό σύστημα. Αυτή η δοκιμή μπορεί να εντοπίσει την ασθένεια και τον αιτιολογικό παράγοντα της. Μετά τον εντοπισμό της νόσου είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζουμε σε ποια φάση σοβαρότητας το άτομο είναι. Υπάρχουν 3 φάσεις σοβαρότητας:
- Στάδιο 1: Όταν το άτομο παρουσιάζει ήπια συμπτώματα και δεν έχει αλλοιώσεις της συνείδησης.
- Στάδιο 2: Όταν το άτομο παρουσιάζει υπνηλία, ευερεθιστότητα, παραλήρημα, ψευδαισθήσεις, διανοητική σύγχυση, αλλοίωση της προσωπικότητας.
- Στάδιο 3: Όταν το άτομο είναι απαθής ή πέσει σε κώμα.
Τα άτομα που διαγνώστηκαν με ιογενή μηνιγγίτιδα στα στάδια 1 και 2 έχουν περισσότερες πιθανότητες ανάκτησης από αυτά του σταδίου 3.
Θεραπεία για ιική μηνιγγίτιδα
Μετά τη διάγνωση της νόσου, είναι απαραίτητο να ξεκινήσει η θεραπεία που γίνεται με τη λήψη φαρμάκων για τη μείωση του πυρετού και την ανακούφιση άλλων ενοχλήσεων. Η λήψη αντιβιοτικών είναι αποτελεσματική μόνο σε περιπτώσεις μηνιγγίτιδας που προκαλείται από βακτηρίδια και κατά συνέπεια, ως επί το πλείστον, δεν αναφέρονται σε αυτή την περίπτωση.
Τις περισσότερες φορές η θεραπεία γίνεται στο νοσοκομείο, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις ο γιατρός μπορεί να αφήσει το άτομο να κάνει τη θεραπεία στο σπίτι. Καθώς η ιογενής μηνιγγίτιδα έχει καλύτερη ανάκτηση σε σχέση με την περίπτωση βακτηριδιακής μηνιγγίτιδας, συνιστάται η εισαγωγή στο νοσοκομείο μόνο για να διατηρείται το άτομο ενυδατωμένο, ακόμη και μετά από εμετό και διάρροια.
Η αποκατάσταση συμβαίνει συνήθως εντός 1 ή 2 εβδομάδων, αλλά το άτομο μπορεί να γίνει αδύναμο και να αισθάνεται ζάλη για εβδομάδες ή και μήνες μετά το τέλος της θεραπείας. Μερικές φορές το άτομο μπορεί να έχει κάποια επακόλουθα όπως απώλεια μνήμης, μυρωδιά, δυσκολία στην κατάποση, αλλαγή προσωπικότητας, ανισορροπία, επιληπτικές κρίσεις και ψύχωση.
Γνωρίστε 5 πρακτικά βήματα για να προστατευθείτε από την ιογενή μηνιγγίτιδα στην καθημερινή σας ζωή.
