Η Cleo-Cranial Dysplasia είναι μια πολύ σπάνια γενετική διαταραχή στην οποία υπάρχει καθυστέρηση στην ανάπτυξη των οστών του κρανίου και της περιοχής ώμων του παιδιού.
Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του τύπου δυσπλασίας περιλαμβάνουν:
- Καθυστέρηση στο κλείσιμο των molleiras στο μωρό.
- Το πηγούνι και το μέτωπο προεξέχουν.
- Πολύ ευρεία μύτη.
- Μικρότερες ή απούσες κλείδες.
- Στενοί ώμοι και πολύ ευέλικτοι.
- Αργή ανάπτυξη των δοντιών.
Επιπλέον, η νόσος μπορεί επίσης να επηρεάσει τη σπονδυλική στήλη και, σε τέτοιες περιπτώσεις, άλλα προβλήματα όπως η σκολίωση και το μικρό ανάστημα, για παράδειγμα.
Ποιος μπορεί να έχει αυτή την ασθένεια
Η Cleo-Cranial δυσπλασία είναι πιο συχνή σε παιδιά στα οποία ο ένας ή και οι δύο γονείς έχουν την ασθένεια, ωστόσο, καθώς προκαλείται από μια γενετική διαταραχή, η κεκλιματική δυσπλασία μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε παιδιά ανθρώπων που δεν έχουν την ασθένεια λόγω μετάλλαξης γενετική.
Ωστόσο, αυτή η ασθένεια είναι πολύ σπάνια εμφανίζεται μόνο μία περίπτωση σε κάθε 1 εκατομμύριο γεννήσεις παγκοσμίως.
Πώς να επιβεβαιώσετε τη διάγνωση
Η διάγνωση της κλεοκκρανιακής δυσπλασίας γίνεται συνήθως από τον παιδίατρο, αφού παρατηρήσει τα χαρακτηριστικά της νόσου. Ως εκ τούτου, μπορεί να είναι απαραίτητο να υπάρχουν διαγνωστικές δοκιμές, όπως οι ακτίνες Χ, για να επιβεβαιώσετε τις αλλαγές στα οστά στο κρανίο ή στο στήθος, για παράδειγμα.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι απαραίτητο να κάνετε οποιοδήποτε είδος θεραπείας για να διορθώσετε τις αλλαγές που προκαλούνται από την κλεοκκρανιακή δυσπλασία, καθώς δεν παρεμποδίζουν την ανάπτυξη του παιδιού ούτε εμποδίζουν την καλή ποιότητα ζωής.
Ωστόσο, σε περιπτώσεις μεγαλύτερων δυσμορφιών, είναι σύνηθες για το γιατρό να συστήσει την εκτέλεση οδοντιατρείων για να τοποθετήσουν τις οδοντοστοιχίες ή να αφαιρέσουν τα δόντια, προσαρμόζοντας τη δομή του boa και τη φυσική του ανάπτυξη.
Επιπλέον, κατά την ανάπτυξη του παιδιού είναι σημαντικό να πραγματοποιούνται τακτικές επισκέψεις στον παιδίατρο και σε έναν ορθοπεδικό για να εκτιμηθούν εάν προκύπτουν νέες επιπλοκές που πρέπει να αντιμετωπιστούν για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του παιδιού.
