Παραμυελίδωση

Η παραμυελίδωση, που ονομάζεται επίσης ασθένεια των ποδιών, είναι μια σπάνια ασθένεια γενετικής προέλευσης που χαρακτηρίζεται από την παραγωγή αμυλοειδών ινών από το ήπαρ, τα οποία εναποτίθενται στους ιστούς, καταστρέφοντάς τα αργά.

Αυτή η ασθένεια ονομάζεται ασθένεια των ποδιών επειδή βρίσκονται στα πόδια που τα συμπτώματα εμφανίζονται για πρώτη φορά και, σιγά-σιγά, ανεβαίνουν στους μηρούς και τα άνω άκρα.

Στην παραμυελιδίωση, ένας συμβιβασμός των περιφερικών νεύρων προκαλεί επηρεασμό των περιοχών που ανήκουν σε αυτά τα νεύρα, προκαλώντας αλλοιώσεις ευαισθησίας στη θερμότητα, το κρύο, τον πόνο, την αφύπνιση και την δόνηση. Αργά, οι μολυσμένοι μύες χάνουν τη μυϊκή τους μάζα, αναπτύσσοντας μια μεγάλη ατροφία και απώλεια δύναμης, γεγονός που οδηγεί σε δυσκολία στο περπάτημα και στη χρήση των χεριών τους.

Συμπτώματα παραμυελίτιδας

Τα συμπτώματα της παραμυελίτιδας αρχίζουν στην ηλικία των 30 ετών και ο θάνατος συμβαίνει στην ηλικιακή ομάδα ηλικίας 40-41 ετών με το αδύναμο, υποσιτισμένο άτομο με αναπηρική καρέκλα, με συμμετοχή διαφόρων οργάνων όπως η καρδιά, τα νεφρά και οι αλλαγές στο πεπτικό σύστημα . Το άτομο που πάσχει από δυσκοιλιότητα μπορεί να υποφέρει από διάρροια και αντίστροφα.

Η διάγνωση της παραμυελίτιδας μπορεί να γίνει με βάση τις εξετάσεις ηλεκρονευρομυογραφίας, βιοψία του νευρικού νεύρου που βρίσκεται στο πόδι και κλινικό και οικογενειακό ιστορικό της νόσου.

Θεραπεία για παραμυελίδωση

Η πιο αποτελεσματική θεραπεία για παραμυελίτιδα είναι η μεταμόσχευση ήπατος, η οποία μπορεί να επιβραδύνει κάπως την εξέλιξη της νόσου. Η χρήση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων ενδείκνυται για να αποτρέψει το σώμα από το να απορρίψει το νέο όργανο, αλλά μπορεί να εμφανιστούν δυσάρεστες παρενέργειες.