Το Noma είναι μια ασθένεια που εκδηλώνεται συνήθως στις φτωχότερες χώρες, λόγω της κακής υγιεινής και της κακής διατροφής, η οποία προκαλεί την καταστροφή του στόματος και του προσώπου, αρχίζοντας από την εμφάνιση μιας μικρής πληγής στο στόμα που εξαπλώνεται στους υπόλοιπους ιστούς του στόματος και των οστών.
Αυτή η ασθένεια εξακολουθεί να είναι ανεπεξέργαστη, προκαλώντας θάνατο στις περισσότερες περιπτώσεις, εκτός αν εντοπιστεί νωρίς και η μόλυνση μπορεί να διακοπεί με καλή υγιεινή και χορήγηση αντιβιοτικών.
Ποια είναι τα σημάδια και τα συμπτώματα
Τα πρώτα σημεία και συμπτώματα που εμφανίζονται συνήθως σε άτομα με αυτή την ασθένεια είναι μια μικρή πληγή στο στόμα, συνήθως στα ούλα, που εξαπλώνεται, δημιουργώντας μια νεκρωτική ελκωτική ουλίτιδα.
Το Noma εξαπλώνεται πολύ γρήγορα, οδηγώντας στην καταστροφή των ιστών και των οστών του στόματος και τελικά διάτρησης των σκληρών ιστών και του δέρματος του προσώπου, οδηγώντας σε θάνατο, που συνήθως προκαλείται από σηψαιμία. Υπάρχουν διάφορα στάδια της νόσου που παρατίθενται στον παρακάτω πίνακα:
| Φάση της νόσου | Σημεία και συμπτώματα |
|---|---|
| Προειδοποιητικό σημάδι: Απλή ουλίτιδα | Κόκκινα και διογκωμένα ούλα που αιμορραγούν με την αφή ή ενώ βουρτσίζουν. |
| Στάδιο οξείας νεκρωτικής ουλίτιδας | Κακή αναπνοή, επώδυνες πληγές στα ούλα, που αιμορραγούν αυθόρμητα, υπερβολική παραγωγή σάλιου. |
| Στάδιο οίδημα | Οίδημα του προσώπου, δυσκολία στην κατανάλωση τροφής, κακή αναπνοή, εξάπλωση πληγών και πόνο στα χείλη και στα μάγουλα, υψηλό πυρετό, αυξημένο σάλιο και ανορεξία. |
| Στάδιο γαγγραινών | Καταστροφή των ιστών του στόματος, παρουσία μιας καλώς οριοθετημένης βλάβης με μαύρο κέντρο και καταστροφή, αφήνοντας μια τρύπα στο πρόσωπο, μπλε αποχρωματισμό στα μάγουλα και τα χείλη, δυσκολία στην κατανάλωση, διάτρηση του μάγουλου με έκθεση των δοντιών και των οστών και ανορεξία. |
| Θεραπευτικό στάδιο | Καταστροφή των γνάθων, απώλεια δοντιών με έκθεση της οστικής δομής, δυσκολία στην κατανάλωση και έναρξη θεραπείας |
| Σταδιοδρομία | Διαταραχή, δυσκολία στην κίνηση του στόματος και να μιλήσει, απώλεια δοντιών, δυσκολία στην κατανάλωση, αποβολή του σάλιου και μετατόπιση των δοντιών. |
Πιθανές αιτίες
Δεν είναι ακόμη σαφές ποιοι μικροοργανισμοί είναι υπεύθυνοι για την πρόκληση αυτής της νόσου, αλλά είναι γνωστό ότι εξάπλωση εξαιτίας της κακής στοματικής υγιεινής, του υποσιτισμού και της αποδυνάμωσης του ανοσοποιητικού συστήματος, είναι πιο συχνές στα παιδιά μεταξύ 2 και 6 ετών.
Άλλες αιτίες που μπορεί να είναι στην προέλευση του Νόματος είναι η ύπαρξη άλλων ασθενειών όπως είναι η ιλαρά, η ελονοσία ή η μόλυνση από τον ιό HIV, για παράδειγμα, που κάνουν τα παιδιά πιο ευάλωτα στη διάδοση της νόσου.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Δεν υπάρχει ακόμη θεραπεία για την προχωρημένη ασθένεια και συνεπώς είναι πολύ σημαντικό να γίνει έγκαιρη διάγνωση, μόλις εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα.
Έτσι, όταν παρατηρείται το στόμα του παιδιού, εάν έχει πρησμένα και κόκκινα ούλα, με αιμορραγία στην αφή ή κατά τη διάρκεια του βουρτσίσματος, μπορεί να είναι σημάδι της έναρξης του Noma και σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να ενισχυθεί η στοματική υγιεινή, βρασμένο ή αντισηπτικό ελιξίριο, κάνετε μια καθημερινή διατροφή με μεγαλύτερη ποσότητα πρωτεΐνης και συμπληρώστε με τη βιταμίνη Α.
Σε μια φάση οξείας νεκρωτικής ουλίτιδας, η προαναφερθείσα θεραπεία θα πρέπει να ενισχυθεί με συμπληρώματα θρεπτικών και αντιβιοτικών όπως η αμοξικιλλίνη και μετρονιδαζόλη και η χορήγηση αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών όπως η ασπιρίνη ή η παρακεταμόλη.
Εάν το παιδί εισέλθει στο οίδημα, στο γαγγραινό ή στο στάδιο επούλωσης, τα αντιβιοτικά πρέπει να χορηγούνται σε υψηλότερες δόσεις, όπως αμοξικιλλίνη και κλαβουλανικό οξύ + γενταμικίνη + μετρονιδαζόλη, βραδεία ενδοφλέβια ή αμπικιλλίνη + γενταμυκίνη + μετρονιδαζόλη, αργή ενδοφλέβια οδός. Συνιστάται επίσης να χρησιμοποιείτε ελιξίριο χλωρεξιδίνης 0, 2%, 3 φορές την ημέρα. Στο στάδιο των γαγγραινών, η κεταμίνη μπορεί να χορηγηθεί ενδομυϊκά για να μειώσει τον πόνο.
Επιπλέον, εάν είναι δυνατόν, το παιδί μπορεί να πλύνει καθημερινά με ελιξίριο χλωρεξιδίνης, να παίρνει συμπληρώματα φυλλικού οξέος, σιδήρου, ασκορβικού οξέος και βιταμίνης Β, να θεραπεύει προϋπάρχουσες ασθένειες, να παρέχει επαρκή διατροφή, να θεραπεύει τη διόρθωση της αφυδάτωσης, την αποδυνάμωση και τον έλεγχο της αιμορραγίας. Στα μεταγενέστερα στάδια, εάν το παιδί επιβιώνει, συνιστάται η φυσιοθεραπεία να ανοίγει και να κλείνει το στόμα του, να εκχέει χαλαρά δόντια, να κάνει χειρουργικές επεμβάσεις αναδόμησης του προσώπου και να παρέχει ψυχολογική στήριξη.
