Η βλαστομυκητίαση, επίσης γνωστή ως νοτιοαμερικανική βλαστομυκητίαση ή ασθένεια του Gilchrist, είναι μια λοίμωξη του πνεύμονα που προκαλείται από τον μύκητα Blastomyces Dermatitidis, ο οποίος αν αφεθεί χωρίς θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.
Η μετάδοση της βλαστομυκητίασης γίνεται με την εισπνοή των σπόρων που διασκορπίζονται στον αέρα του μύκητα, όταν εισέρχονται στην αναπνευστική οδό, καταφεύγουν στους πνεύμονες όπου αναπτύσσονται και προκαλούν φλεγμονή. Τα πιο επηρεασμένα άτομα είναι άνδρες ηλικίας 20 έως 40 ετών.
Η πνευμονική βλαστοτομία είναι θεραπευτική και η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό, καθώς οι μύκητες μπορούν να αυξηθούν σε μέγεθος και να φτάσουν στην κυκλοφορία του αίματος, επηρεάζοντας άλλα όργανα, όπως τα οστά ή το δέρμα, και προκαλώντας θάνατο.
Συμπτώματα της βλαστομυκητίασης
Τα συμπτώματα της βλαστομυκητίασης είναι:
- Πυρετός.
- Ρίγη;
- Υπερβολική εφίδρωση.
- Βήχας με ή χωρίς αποχρωματισμό.
- Πόνος στο στήθος
- Δυσκολία στην αναπνοή
- Οίδημα της επιδιδυμίδας στους όρχεις.
- Μόλυνση προστάτη.
Εάν η βλαστομυκητίαση δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα ή σωστά, η λοίμωξη μπορεί να εξαπλωθεί σε άλλα όργανα, όπως το δέρμα, οδηγώντας στην εμφάνιση κόκκινων φλυκταινών και πύου, οδηγώντας σε ανώδυνα αποστήματα. Τα οστά μπορούν επίσης να επηρεαστούν, με αποτέλεσμα τη διόγκωση των αρθρώσεων.
Η διάγνωση της βλαστομυκητίασης γίνεται με ανάλυση των συμπτωμάτων που παρουσιάζονται από τον ασθενή και εξέταση υπό μικροσκόπιο δείγματος πτύου.
Θεραπεία της βλαστομυκητίασης
Η βλαστομυκητίαση αντιμετωπίζεται με φάρμακα όπως η αντιμυκητιασική αμφοτερικίνη Β ή η στοματική ιτρακοναζόλη. Γενικά, οι ασθενείς εμφανίζουν βελτίωση των συμπτωμάτων μία εβδομάδα μετά την έναρξη της θεραπείας.
Η πρόληψη της βλαστομυκητίασης δεν είναι πάντοτε δυνατή καθώς οι μύκητες σπορίδες κυκλοφορούν εύκολα στον αέρα. Οι περιοχές κοντά στα ποτάμια, τις λίμνες και τους βάλτους είναι περιοχές όπου υπάρχει συχνά αυτός ο τύπος μύκητας.
