Η διμερής πνευμονία είναι μια σοβαρή αναπνευστική λοίμωξη που χαρακτηρίζεται από τη συμμετοχή των δύο πνευμόνων από μικροοργανισμούς, οδηγώντας σε μειωμένη ικανότητα αναπνοής και, λόγω της έλλειψης οξυγόνου στο αίμα και κατά συνέπεια στον εγκέφαλο, μπορεί να υπάρξει αλλαγή στο επίπεδο συνείδησης του ατόμου.
Αυτός ο τύπος πνευμονίας είναι πιθανότερο να εμφανιστεί σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως βρέφη και ηλικιωμένους. Οι αιτίες της διμερούς πνευμονίας είναι οι ίδιες με εκείνες της κοινής πνευμονίας, αλλά τα πιο σοβαρά συμπτώματά της είναι συνήθως η νοσοκομειακή περίθαλψη, έτσι ώστε το άτομο να μπορεί να παρακολουθείται και να λαμβάνει οξυγόνο, καθώς και να μειώνει την εμφάνιση επιπλοκών όπως γενικευμένη λοίμωξη, αναπνευστική ανακοπή ή υπεζωκοτική συλλογή. Κατανοήστε τι είναι η υπεζωκοτική συλλογή και πώς συμβαίνει.
Κύρια συμπτώματα
Τα συμπτώματα της αμφοτερόπλευρης πνευμονίας σχετίζονται κυρίως με την αναπνευστική ικανότητα ενός ατόμου, η οποία μπορεί να υπονομευθεί σοβαρά. Τα κύρια συμπτώματα της διμερούς πνευμονίας είναι:
- Πυρετός άνω των 38ºC.
- Βήχας με πολλούς καταρράκτες.
- Μεγάλη δυσκολία στην αναπνοή.
- Αυξημένη αναπνευστική συχνότητα.
- Εύκολη και έντονη κόπωση.
Όταν το άτομο έχει άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με την έλλειψη οξυγόνου, όπως ελαφρώς γαλαζοπράσινα ή τροποποιημένα επίπεδα συνείδησης, είναι πολύ σημαντικό να ενημερώσετε τον πνευμονολόγο ώστε η θεραπεία να μπορεί να γίνει το συντομότερο δυνατό, ειδικά με τη χρήση μάσκας οξυγόνου . Μάθετε περισσότερα σχετικά με τα συμπτώματα της πνευμονίας.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Η θέση της θεραπείας της αμφοτερόπλευρης πνευμονίας είναι μια από τις κύριες αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν από τον γιατρό, που καθορίζονται μέσω ενός συστήματος που ταξινομεί τους ασθενείς σύμφωνα με τα συμπτώματα που περιγράφονται και τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Οι ασθενείς που ταξινομούνται ως ασθενείς με χαμηλό κίνδυνο συνήθως θεραπεύονται στο σπίτι από τη χρήση αντιβιοτικών, όπως η λεβοφλοξασίνη ή η κλαριθρομυκίνη, για παράδειγμα, η διάρκεια χρήσης καθορίζεται από το γιατρό.
Επιπλέον, είναι σημαντικό το άτομο να παραμείνει σε κατάσταση ηρεμίας κατά τη διάρκεια της θεραπείας, να πίνει άφθονα υγρά, να νεφελοποιήσει με πόσιμο νερό και να αποφύγει δημόσιους χώρους ή με μεγάλη ρύπανση και να χρησιμοποιήσει προστατευτικές μάσκες όποτε είναι απαραίτητο.
Στην περίπτωση ασθενών που ταξινομούνται ως σοβαρές, ειδικά όταν ο ασθενής είναι ηλικιωμένος ή έχει δυσλειτουργία της νεφρικής λειτουργίας, αρτηριακή πίεση και μεγάλη δυσκολία στην ανταλλαγή αερίων, η θεραπεία γίνεται σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Η θεραπεία στο νοσοκομείο διαρκεί συνήθως μεταξύ 1 και 2 εβδομάδων και μπορεί να ποικίλει ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς στη θεραπεία και γίνεται συνήθως από τη χορήγηση οξυγόνου και αντιβιοτικών. Μετά την απόρριψη, η θεραπεία με αντιβιοτικά πρέπει να συνεχίζεται για τουλάχιστον 1 εβδομάδα ή όπως συνιστάται από τον πνευμονολόγο.
