Ο ίκτερος χαρακτηρίζεται από κιτρίνισμα του δέρματος, των βλεννογόνων και των λευκών των ματιών, που ονομάζεται σκληρός, λόγω της αύξησης της χολερυθρίνης στην κυκλοφορία του αίματος, μιας κίτρινης χρωστικής που προκύπτει από την καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων
Ο ίκτερος στους ενήλικες συνήθως προκαλείται από ασθένειες που επηρεάζουν το ήπαρ, όπως η ηπατίτιδα, από απόφραξη της χοληφόρου οδού, από έναν υπολογισμό ή από ασθένειες που προκαλούν καταστροφή ερυθρών αιμοσφαιρίων, όπως η δρεπανοκυτταρική αναιμία ή η σφαιροκυτταροπάθεια. Στα νεογέννητα, η συνηθέστερη αιτία είναι ο φυσιολογικός ίκτερος, που προκαλείται από την ανωριμότητα του ήπατος. Ελέγξτε ποιες αιτίες και πώς αντιμετωπίζεται ο νεογνικός ίκτερος.
Η θεραπεία γίνεται σύμφωνα με την αιτία και μπορεί να περιλαμβάνει θεραπεία λοιμώξεων με αντιβιοτικά, απόσυρση χολόλιθων με χειρουργική επέμβαση ή μέτρα για την καταπολέμηση της ηπατίτιδας, για παράδειγμα.
Ποιες είναι οι αιτίες
Η χολερυθρίνη είναι μια κιτρινωπή χρωστική που προκύπτει ως αποτέλεσμα της υποβάθμισης των ερυθρών αιμοσφαιρίων, μεταβολίζεται και εξαλείφεται από το ήπαρ, μαζί με τη χολή, μέσω του εντέρου. Ο ίκτερος μπορεί να συμβεί όταν υπάρχουν μεταβολές σε οποιοδήποτε στάδιο αυτής της παραγωγικής διαδικασίας έως την εξάλειψη.
Έτσι, η υπερβολική χολερυθρίνη στο αίμα μπορεί να συμβεί για 4 κύριους λόγους:
- Αυξημένη καταστροφή ερυθρών αιμοσφαιρίων, λόγω ασθενειών αίματος, όπως δρεπανοκυτταρική αναιμία, σφαιροκυττάρωση ή άλλη αιμολυτική αναιμία ή λοιμώξεις όπως η ελονοσία.
- Διαταραχές του ήπατος που διαταράσσουν την ικανότητα συλλογής χολερυθρίνης αίματος ή μεταβολισμού αυτής της χρωστικής λόγω ηπατίτιδας, παρενέργειες ορισμένων φαρμάκων όπως ριφαμπικίνη, παρατεταμένη νηστεία, αλκοολισμός, έντονη άσκηση ή γενετικές ασθένειες όπως το σύνδρομο Gilbert ή το σύνδρομο Crigler -Najjar;
- Μεταβολές της χοληφόρου οδού μέσα ή έξω από το ήπαρ, που ονομάζονται χολοστατικοί ή αποφρακτικοί ίκτεροι, οι οποίοι εμποδίζουν την εξάλειψη της χολερυθρίνης μαζί με τη χολή εξαιτίας χολόλιθων, στένωσης ή όγκων στη χολική οδό, αυτοάνοσων ασθενειών όπως η πρωτοπαθής χολολιθίαση ή κληρονομικό σύνδρομο όπως το σύνδρομο Dubin-Johnson;
- Άλλες παθήσεις που παρεμβαίνουν σε περισσότερες από μία φάσεις του μεταβολισμού της χολερυθρίνης, όπως η γενικευμένη λοίμωξη, η κίρρωση του ήπατος, η ηπατίτιδα ή ο νεογνικός ίκτερος.
Η αυξημένη χολερυθρίνη μπορεί να είναι 2 τύπων, που ονομάζεται έμμεση χολερυθρίνη, η οποία είναι ελεύθερη αιμοσφαιρίνη ή άμεση χολερυθρίνη, όταν έχει ήδη υποστεί μια αλλαγή στο ήπαρ, που ονομάζεται σύζευξη, για να εξαλειφθεί μαζί με τη χολή μέσα από το έντερο.
Πώς να προσδιορίσετε
Ο κιτρινωπός χρωματισμός του δέρματος και των βλεννογόνων στον ίκτερο συνήθως εμφανίζεται όταν τα επίπεδα χολερυθρίνης στο αίμα υπερβαίνουν τα 2 mg / dL. Κατανοήστε τον τρόπο προσδιορισμού της υψηλής χολερυθρίνης στη δοκιμή αίματος.
Μπορεί να συνοδεύεται από άλλα σημάδια και συμπτώματα, όπως σκούρα ούρα, καλούμενη κολουρία ή λευκά κόπρανα, που ονομάζονται κοπριά, τα οποία προκύπτουν ιδιαίτερα όταν υπάρχει αύξηση της άμεσης χολερυθρίνης. Οι υψηλές τιμές αυτής της χρωστικής στο αίμα μπορεί να είναι ερεθιστικές για το δέρμα, γεγονός που προκαλεί έντονη φαγούρα.
Επιπλέον, μπορεί να υπάρχουν συμπτώματα που υποδεικνύουν την αιτία του ίκτερου, όπως ο κοιλιακός πόνος και ο έμετος στην ηπατίτιδα, η ωχρότητα και η κόπωση σε ασθένειες που προκαλούν καταστροφή ερυθρών αιμοσφαιρίων ή πυρετό και ρίγη σε περίπτωση λοιμώξεων, για παράδειγμα.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Για την αντιμετώπιση του ίκτερου, είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί η ασθένεια που οδήγησε στην έναρξη της. Γενικά, η θεραπεία κατευθύνεται από τον γαστρεντερολόγο, τον ηπατολόγο ή τον αιματολόγο και μπορεί να περιλαμβάνει μέτρα για την απεμπλοκή των χολικών αγωγών, τη χρήση φαρμάκων για την καταπολέμηση λοιμώξεων, τη διακοπή τοξικών φαρμάκων στο ήπαρ ή ανοσοκατασταλτικών για τον έλεγχο των ασθενειών που προκαλούν αιμόλυση.
Ο γιατρός μπορεί επίσης να συστήσει προστατευτικά μέτρα, όπως κατάποση παρτίδων νερού και μείωση της κατανάλωσης λιπαρών τροφών για την αποφυγή της κοιλιακής δυσφορίας. Για τον έλεγχο της φαγούρας που προκαλείται από την υπερβολική χολερυθρίνη, μπορεί να ενδείκνυνται φάρμακα όπως αντιισταμινικά ή χοληστυραμίνη.
