Η μηνιγγίτιδα είναι μια σοβαρή φλεγμονή των μηνιγγιών, οι οποίες είναι οι μεμβράνες που καλύπτουν τον εγκέφαλο και ολόκληρο το νωτιαίο μυελό. Αυτή η ασθένεια πρέπει να εντοπίζεται νωρίς για να ξεκινήσει η κατάλληλη θεραπεία και να αποφευχθούν επιπλοκές όπως η απώλεια της όρασης ή η ακοή.
Συνήθως αυτή η ασθένεια προκαλείται από ιούς ή βακτηρίδια και μπορεί να προκύψει για παράδειγμα μετά από κακοήθη γρίπη, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί επίσης να προκληθεί από ισχυρά εγκεφαλικά επεισόδια ή μύκητες, ειδικά όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αποδυναμωθεί, όπως στην περίπτωση των ηλικιωμένων ή αυτοάνοσων νόσων.
Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Υψηλός πυρετός.
- Σοβαρός πονοκέφαλος.
- Ναυτία και έμετος.
- Η δυσκαμψία του αυχένα με έντονο πόνο που δυσκολεύει να αγγίξει το πηγούνι στο στήθος.
- Ψυχική σύγχυση;
- Ανεκτικότητα στο φως και θόρυβο.
- Υπερβολική κόπωση.
- Μπορεί να υπάρχουν κόκκινα σημεία στο δέρμα.
Στο μωρό, τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι:
- Υψηλός πυρετός.
- Ευερεθιστότητα ή υπνηλία.
- Οξεία κλάμα.
- Μπορεί να υπάρχουν σπασμοί.
- Ο μύλος μπορεί να είναι τεταμένος ή να παρουσιάζεται σε σταθερή κατάσταση.
Η διάγνωση της μηνιγγίτιδας επιβεβαιώνεται μετά την εξέταση της οσφυϊκής παρακέντησης η οποία συνίσταται στην απόσυρση μίας μικρής ποσότητας υγρού που υπάρχει στη σπονδυλική στήλη μέσω μιας ένεσης.
Πώς γίνεται η μετάδοση
Η μηνιγγίτιδα είναι μεταδοτική και μπορεί να μεταδοθεί μέσω επαφής με σταγονίδια σάλιου του μολυσμένου ατόμου μέσω του βήχα, του φτέρνισμα ή της ομιλίας.
Ο ιός δεν μπορεί να επιβιώσει στον αέρα και επομένως μια στενότερη επαφή με τον ασθενή είναι απαραίτητη για να μολυνθεί κάποιος άλλος. Τα φιλιά στο στόμα και τη γλώσσα είναι ένα επιρρεπές μέσο για τη σύλληψη μηνιγγίτιδας, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο εάν το άτομο δεν εμβολιαστεί κατά της νόσου. Η χειραψία, το αγκάλιασμα, η διανομή προσωπικών αντικειμένων και η διαμονή σε λιγότερο από 6 ώρες σε επαφή με τον ασθενή δεν παρουσιάζουν κίνδυνο για την υγεία.
Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι πιο συχνή το καλοκαίρι και η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι συχνότερη το χειμώνα. Ωστόσο, υπάρχει ένας πιο σοβαρός τύπος αυτής της ασθένειας που προκαλείται από τον ιό του έρπητα, που ονομάζεται ερπητική μηνιγγίτιδα.
Πώς να προστατεύσετε τον εαυτό σας
Η πρόληψη ορισμένων τύπων μηνιγγίτιδας μπορεί να γίνει μέσω εμβολιασμού που εμφανίζεται σε 3 δόσεις ακόμη και στην παιδική ηλικία. Τα βρέφη θα πρέπει να λάβουν την πρώτη δόση του εμβολίου για να αποτρέψουν μηνιγγίτιδα σε 1 μήνα και οι άλλες δόσεις σε 3 και 6 μήνες να γίνουν άνοσοι στις πιο κοινές μορφές της νόσου.
Ωστόσο, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ακόμη εμβόλιο για κάθε μικροοργανισμό που μπορεί να προκαλέσει μηνιγγίτιδα, συνιστάται να αποφεύγεται η επαφή με άτομα που διαγνώστηκαν με την ασθένεια.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Η θεραπεία για μηνιγγίτιδα εξαρτάται από την αιτία και μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά, αντι-ιικά ή κορτικοστεροειδή σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Ορισμένα φάρμακα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι η κεφοταξίμη και η αμπικιλλίνη ή η ακυκλοβίρη στην περίπτωση μηνιγγίτιδας του ιού και ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου ο ασθενής μπορεί να παραμείνει στη μονάδα εντατικής θεραπείας.
Η θεραπεία πρέπει να ξεκινά αμέσως για να μειωθεί ο κίνδυνος επιπλοκών. Η διάρκεια της θεραπείας για μηνιγγίτιδα είναι περίπου 5 έως 10 ημέρες και στις πρώτες 24 ώρες θεραπείας, το άτομο πρέπει να απομονωθεί για να αποφύγει τη μετάδοση της νόσου σε άλλους. Η παρακολούθηση των επαφών σας είναι σημαντική για τουλάχιστον 10 ημέρες.
Τα επακόλουθα της μηνιγγίτιδας μπορεί να είναι:
- Απώλεια όρασης ή ακοής.
- Εγκεφαλικός συμβιβασμός.
- Φάτε;
- Θάνατος.
Αυτά τα επακόλουθα μπορεί να συμβούν όταν η θεραπεία της μηνιγγίτιδας γίνεται ανεπαρκώς ή αργά. Μάθετε περισσότερα για τα επακόλουθα μηνιγγίτιδας.
