Η ραβδομυόλυση είναι ένα σοβαρό σύνδρομο που προκαλεί καταστροφή των μυϊκών ινών και μπορεί να συμβεί μετά από άμεσο ή έμμεσο τραύμα σε έναν μυ του σώματος.
Μετά την καταστροφή τους, οι μυϊκές ίνες απελευθερώνουν ουσίες τοξικές στην κυκλοφορία του αίματος που καταλήγουν να προκαλούν σοβαρές επιπλοκές στα νεφρά και μπορεί ακόμη και να οδηγήσουν σε νεφρική ανεπάρκεια. Συνεπώς, η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό και να μεταφερθεί στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης μόλις υποψιαστεί η ραβδομυόλυση.
Κύρια συμπτώματα
Τα συμπτώματα της ραβδομυόλυσης δεν είναι πάντα εύκολο να εντοπιστούν, ωστόσο, τα πιο συνηθισμένα περιλαμβάνουν:
- Πόνος στους μύες των ώμων, στους μηρούς ή στο κάτω μέρος της πλάτης.
- Έλλειψη δύναμης.
- Δυσκολία στη μετακίνηση των ποδιών ή των βραχιόνων.
- Ούρα σε μικρή ποσότητα και πολύ σκούρα.
Εκτός από αυτά τα συμπτώματα, μπορεί επίσης να εμφανιστούν γενικότερα σημεία όπως πυρετός, ναυτία, κοιλιακό άλγος, γενική κόπωση, έμετος, σύγχυση και ανησυχία.
Δεδομένου ότι τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με την αιτία, καθώς και το σώμα κάθε ατόμου, μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο να εντοπιστεί μια περίπτωση ραβδομυόλυσης.
Πώς να επιβεβαιώσετε τη διάγνωση
Η διάγνωση της ραβδομυόλυσης γίνεται συνήθως από τον γιατρό μετά την αξιολόγηση των συμπτωμάτων και του κλινικού ιστορικού καθώς και από τις εξετάσεις αίματος και ούρων για την παρακολούθηση των επιπέδων πλάσματος ουσιών όπως η CK και άλλα μυϊκά ένζυμα.
Ακολουθεί ένα παράδειγμα μιας εξέτασης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιβεβαίωση περιπτώσεων ραβδομυόλυσης.
Τι προκαλεί ραβδομυόλυση
Οι κύριες αιτίες της ραβδομυόλυσης περιλαμβάνουν:
- Υπερβολική μυϊκή καταπόνηση, που προκαλείται από πολύ έντονη σωματική άσκηση.
- Σοβαρά ατυχήματα όπως πτώσεις μεγάλου υψομέτρου ή τροχαία ατυχήματα.
- Παρατεταμένη χρήση ορισμένων φαρμάκων, ειδικά αντιψυχωσικά ή στατίνες.
- Χρήση ναρκωτικών, κυρίως κοκαΐνης, ηρωίνης ή αμφεταμινών.
- Παρατεταμένη ακινητοποίηση λόγω λιποθυμίας ή ασθένειας.
Η ραβδομυόλυση μπορεί επίσης να προκληθεί από άλλα προβλήματα όπως ηλεκτροπληξία, εγκεφαλικό επεισόδιο, μεταβολικές ασθένειες και ιογενείς λοιμώξεις όπως ο έρπης ή ο ιός HIV.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Η θεραπεία για ραβδομυόλυση γίνεται κατά την εισαγωγή στο νοσοκομείο με ενέσεις ορού απευθείας στη φλέβα για να αποφευχθούν σοβαρές επιπλοκές της νόσου, όπως η αφυδάτωση ή η νεφρική ανεπάρκεια, που προκαλούνται από περίσσεια μυϊκών αποβλήτων στο αίμα.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να προσδιοριστεί η αιτία της ραβδομυόλυσης για την έναρξη κατάλληλης θεραπείας, εάν είναι απαραίτητο. Επομένως, εάν προκαλείται από τη χρήση κάποιου φαρμάκου, για παράδειγμα, θα πρέπει να σταματήσετε να το παίρνετε και να μεταβείτε σε άλλο φάρμακο.
Η διάρκεια της θεραπείας ποικίλλει ανάλογα με την αιτία και την πρόοδο του ασθενούς και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας είναι απαραίτητο να παραμείνουν αλγελοποιημένοι για να εκτιμηθεί η ποσότητα των ούρων ημερησίως και να εκτελεστούν άλλες νεφρικές εξετάσεις για να διασφαλιστεί ότι η νεφρική λειτουργία δεν επηρεάζεται. Ο ασθενής συνήθως αποβάλλεται όταν οι εξετάσεις είναι φυσιολογικές και δεν υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης νεφρικής ανεπάρκειας.
Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, όταν οι νεφροί αρχίζουν να παράγουν μικρά ούρα, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει αιμοκάθαρση για να βοηθήσει στη λειτουργία των νεφρών, εξαλείφοντας τις υπερβολικές αιματικές ουσίες που μπορεί να κάνουν τη θεραπεία δύσκολη.
Πιθανές επιπλοκές
Η πιο σοβαρή και συνηθισμένη επιπλοκή της ραβδομυόλυσης είναι η εμφάνιση νεφρικής βλάβης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια. Ωστόσο, η παρουσία υπολειμμάτων στο αίμα οδηγεί επίσης σε αύξηση των επιπέδων καλίου και φωσφόρου στο σώμα, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία της καρδιάς.
Σε σπανιότερες περιπτώσεις, ένα άλλο σύνδρομο γνωστό ως σύνδρομο διαμερίσματος, στο οποίο η κυκλοφορία του αίματος διακυβεύεται σε μια περιοχή του σώματος, όπως τα πόδια, τα χέρια ή ορισμένοι μύες της κοιλιάς, προκαλεί θάνατο των ιστών.
