Η παραπαραγωγή είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία μερικής κίνησης των κάτω άκρων, που μπορεί να προκύψει λόγω γενετικών αλλαγών, βλάβης της σπονδυλικής στήλης ή ιικών μολύνσεων, με αποτέλεσμα δυσκολία στο περπάτημα, προβλήματα στα ούρα και μυϊκούς σπασμούς.
Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή στη ζωή, κυρίως λόγω δυσκολίας στο βάδισμα λόγω απώλειας δύναμης και μυϊκής αντοχής. Επιπλέον, μπορεί να υπάρχουν μυϊκοί σπασμοί, δυσκολίες στύσης και προβλήματα ούρων.
Η παράπαρεση δεν έχει θεραπεία, αλλά η θεραπεία είναι θεμελιώδης για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ατόμου και τη μείωση των συμπτωμάτων, υποδεικνύοντας την άσκηση σωματικών δραστηριοτήτων και φυσιοθεραπείας.
Τι προκαλεί παραπάρεση
Η μερική παράλυση των κάτω άκρων μπορεί να ταξινομηθεί ανάλογα με την αιτία της σε δύο κύριους τύπους:
- Η κληρονομική σπαστική παραπαρύρεση, η οποία χαρακτηρίζεται από γενετικές και κληρονομικές αλλοιώσεις που προκαλούν βλάβη ή προοδευτικό εκφυλισμό των νευρικών οδών. Τα συμπτώματα αυτού του τύπου paraparesis μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά εμφανίζεται συνήθως μεταξύ 10 και 40 ετών και χαρακτηρίζεται από προοδευτική εξασθένιση και ακαμψία των ποδιών.
- Τροπική σπαστική παραπάρεση, στην οποία συμβαίνει μερική παράλυση των κάτω άκρων λόγω μόλυνσης με τον ιό HTLV-1 και τα συμπτώματα συνήθως χρειάζονται χρόνο για να εμφανιστούν, ο οποίος γενικά γίνεται αντιληπτός μεταξύ 40 και 50 ετών.
Εκτός από τη γενετική και λοιμώδη αιτία, η παραπαραγωγή μπορεί επίσης να συμβεί λόγω κάποιας κατάστασης που οδηγεί σε συχνή συμπίεση των άκρων ή τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης, όπως τροχαία ατυχήματα, πτώσεις ιπποειδών και κήλη, για παράδειγμα, εκτός από το να είναι σε θέση συνέπεια της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Κύρια συμπτώματα
Τα συμπτώματα παραπαραγωγής μπορεί να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή, ειδικά εάν προκαλούνται από γενετικές αλλαγές και τα συμπτώματα μπορεί να αναπτυχθούν ήδη από το πρώτο έτος της ζωής. Τα συμπτώματα είναι προοδευτικά και επηρεάζουν τα κάτω άκρα, τα κυριότερα είναι:
- Προοδευτική μυϊκή ακαμψία και ακαμψία.
- Σπασμοί μυών σε ορισμένες περιπτώσεις.
- Δυσκολίες ισορροπίας.
- Προβλήματα ούρων
- Δυσλειτουργία στύσης.
- Δυσκολία στο περπάτημα.
- Πόνος στην πλάτη που μπορεί να ακτινοβολήσει στα πόδια.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, το άτομο μπορεί να αισθάνεται την ανάγκη να χρησιμοποιήσει, για παράδειγμα, ένα δεκανίκι ή μια αναπηρική καρέκλα. Η συνεννόηση με έναν ορθοπεδικό ή γενικό ιατρό ενδείκνυται όταν τα πρώτα συμπτώματα είναι ενδεικτικά της παραφαγίας, έτσι ώστε να είναι δυνατή η διενέργεια διαγνωστικών εξετάσεων και η καθιέρωση της θεραπείας, αποτρέποντας την εξέλιξη της νόσου.
Κανονικά, η παραπαραισία διαγιγνώσκεται αποκλείοντας ασθένειες με παρόμοια συμπτώματα, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, για παράδειγμα, εκτός από την απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού και ηλεκτρομυογραφία, η οποία είναι μια εξέταση που ελέγχει για μυϊκούς τραυματισμούς και νεύρων καταγράφοντας την αγωγή της ηλεκτρικής ώθησης που παράγεται από τον εξοπλισμό. Κατανοήστε πώς γίνεται η ηλεκτρομυογραφία.
Στην περίπτωση κληρονομικής παραφαγίας, μπορεί να ζητηθούν γενετικές εξετάσεις για να εξακριβωθεί η παρουσία μιας μετάλλαξης καθώς και ενός οικογενειακού ιστορικού ώστε να διαπιστωθεί εάν οι στενοί συγγενείς έχουν την αλλαγή της νόσου ή τα συμπτώματα.
Είναι η παραπληγία η ίδια με την παραπαραγωγή;
Παρόλο που δείχνουν παράλυση των κάτω άκρων, η παραπληγία και η παραφαίρεση είναι διαφορετικές. Η παραπαρέση αντιστοιχεί σε μερική ανικανότητα να μετακινηθούν τα κάτω άκρα, των οποίων τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή, καθώς η νόσος μπορεί να είναι κληρονομική ή προκαλούμενη από ιό.
Στην περίπτωση παραπληγίας, η παράλυση των κάτω άκρων είναι ολική, δηλαδή το άτομο δεν μπορεί να κινήσει τα πόδια ανά πάσα στιγμή, εξαρτώντας από την αναπηρική καρέκλα. Αυτό συμβαίνει συνήθως λόγω τραυματισμών του νωτιαίου μυελού και δεν έχει ως αποτέλεσμα μόνο την έλλειψη κινητικότητας των κάτω άκρων, αλλά και την αδυναμία ελέγχου των ούρων και του εντέρου. Κατανοήστε τι είναι η παραπληγία.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Η paraparesis δεν έχει θεραπεία, οπότε η θεραπεία γίνεται με στόχο την ανακούφιση των συμπτωμάτων και συνήθως συνιστάται από το γιατρό η χρήση φαρμάκων ικανών να ανακουφίσουν τους πόνους και τους μυϊκούς σπασμούς που μπορεί να εμφανιστούν, όπως το Baclofen. Επιπλέον, συνιστώνται συνόδους φυσιοθεραπείας.
Η φυσιοθεραπεία είναι απαραίτητη για τη θεραπεία της παραφαγίας επειδή οι ασκήσεις που πραγματοποιούνται βοηθούν στη διατήρηση της κινητικότητας των άκρων και διεγείρουν τη μυϊκή δύναμη, την κινητικότητα και την αντοχή, καθώς και την πρόληψη των κράμπες και των σπασμών.
