Ο διαβήτης insipidus είναι μια διαταραχή στη συγκέντρωση των ούρων, που το κάνει πολύ νερό και προκαλεί αφυδάτωση και δίψα. Αυτό οφείλεται στη μειωμένη παραγωγή της αντιδιουρητικής ορμόνης ή ADH, λόγω μεταβολών στο κεντρικό νευρικό σύστημα ή αλλαγών στη δράση της λόγω νεφρικής ανεπάρκειας.
Αυτός ο διαβήτης δεν είναι μέρος των τύπων σακχαρώδους διαβήτη, οι οποίοι οφείλονται σε αυξημένη γλυκόζη αίματος. Αν θέλετε να μάθετε για τους τύπους σακχαρώδους διαβήτη, δείτε εδώ.
Έτσι, οι κύριες αιτίες του διαβήτη insipidus είναι:
1. Διαβήτης insipidus κεντρικό
Ο κεντρικός διαβήτης χωρίς έμφυτο προκαλείται από αλλαγές στην περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος, ο οποίος χάνει την ικανότητα να παράγει την ορμόνη ADH, που ονομάζεται επίσης αγγειοπιεστίνη, και οι κύριες αιτίες είναι:
- Χειρουργικές επεμβάσεις στον εγκέφαλο.
- Κρανιακό τραύμα.
- Ανεύρυσμα όγκου ή εγκεφάλου.
- Αυτοάνοσες ασθένειες.
- Γενετικές ασθένειες.
- Λοιμώξεις στον εγκέφαλο.
- Απόφραξη των αιμοφόρων αγγείων που προμηθεύουν τον εγκέφαλο.
Χωρίς επαρκή επίπεδα ADH που διεγείρονται από τον εγκέφαλο, τα νεφρά δεν μπορούν να ελέγξουν την παραγωγή ούρων, η οποία αρχίζει να σχηματίζεται σε μεγάλες ποσότητες, φτάνοντας αρκετά λίτρα την ημέρα.
2. Νεφρογόνος διαβήτης Insipidus
Ο νεφρογόνος διαβήτης δεν εμφανίζεται όταν η συγκέντρωση της αντιδιουρητικής ορμόνης στο αίμα είναι φυσιολογική αλλά οι νεφροί δεν ανταποκρίνονται κανονικά σε αυτό. Οι κύριες αιτίες είναι:
- Χρήση φαρμάκων, όπως για παράδειγμα λιθίου, ριφαμπικίνης, γενταμικίνης ή αντίθεσης.
- Πολυκυστική νεφρική νόσο.
- Σοβαρές λοιμώξεις των νεφρών.
- Αλλαγές στα επίπεδα καλίου στο αίμα.
- Ασθένειες όπως η δρεπανοκυτταρική αναιμία, το πολλαπλό μυέλωμα, η αμυλοείδωση, η σαρκοείδωση, για παράδειγμα.
- Μεταμοσχεύσεις μετά τη νεφρική λειτουργία.
- Καρκίνος του νεφρού.
- Εγκυμοσύνη;
- Ασαφείς ή ιδιοπαθείς αιτίες.
Επιπλέον, υπάρχουν γενετικές αιτίες για τον νεφρογόνο διαβήτη insipidus, οι οποίες είναι πιο σπάνιες και πιο σοβαρές, καθώς εκδηλώνονται από την παιδική ηλικία.
Συμπτώματα του διαβήτη insipidus
Το άτομο με διαβήτη insipidus έχει συμπτώματα όπως η υπερβολική δίψα και τα υπερβολικά ούρα, με αποτέλεσμα την ανάγκη για μεγάλη πρόσληψη υγρών. Επιπλέον, με την πάροδο του χρόνου, η υπερβολική κατανάλωση υγρών προκαλεί χειροτέρευση της ευαισθησίας και λιγότερη και μικρότερη παραγωγή της αντιδιουρητικής ορμόνης.
Έτσι, τα συμπτώματα είναι:
- Υπερβολικά ούρα - παραγωγή πολύ μεγάλων όγκων ούρων ειδικά τη νύχτα. Για παράδειγμα, ένας ασθενής 70 κιλών μπορεί να ουρήσει πάνω από 3, 5 λίτρα ούρων σε μία ημέρα.
- Ανεξέλεγκτη δίψα - υπάρχει μια ανώμαλη διέγερση δίψας με επακόλουθη αύξηση της πρόσληψης υγρών.
Για να διαγνώσει αυτή τη νόσο, ο γιατρός θα πρέπει να ζητήσει ανάλυση ούρων για να αξιολογήσει την πυκνότητα του, καθώς και εξετάσεις αίματος για να αξιολογήσει τις τιμές νατρίου και καλίου. Η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου μπορεί να γίνει για να εκτιμηθούν οι αλλαγές στον εγκέφαλο που μπορεί να προκαλέσουν το διαβήτη insipidus.
Θεραπεία για το διαβήτη insipidus
Η θεραπεία για το διαβήτη χωρίς έμβλημα εξαρτάται από τη σοβαρότητα της ασθένειας και του τύπου κάθε ατόμου, που μπορούν να θεραπευτούν ή να παραμείνουν για κάποιο χρονικό διάστημα. Οι ήπιες και μέτριες περιπτώσεις μπορούν να ελεγχθούν με δίαιτα χαμηλού αλατιού και χρήση ορισμένων θειαζιδικών διουρητικών, τα οποία βοηθούν στη ρύθμιση της συγκέντρωσης ούρων, με υδροχλωροθειαζίδη, για παράδειγμα, ή άλλα φάρμακα όπως η κλοπροζαμίδη, η καρβαμαζεπίνη ή τα αντιφλεγμονώδη.
Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις κεντρικής αιτίας, η αντικατάσταση της ADH μπορεί να είναι απαραίτητη, μέσω της φαρμακευτικής ουσίας desmopressin ή DDAVP, η οποία μπορεί να χορηγηθεί από τη φλέβα, από του στόματος ή εισπνεόμενη.
Επιπλέον, όταν είναι δυνατόν, είναι σημαντικό να ελέγχουμε τα προβλήματα που προκαλούν το διαβήτη insipidus, όπως η χρήση φαρμάκων και λοιμώξεων, για παράδειγμα.
