Τα παιδιά με σύνδρομο Down συνήθως αναγνωρίζονται λίγο μετά τη γέννηση λόγω των φυσικών χαρακτηριστικών τους που συνδέονται με το σύνδρομο.
Μερικά από τα πιο κοινά φυσικά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν:
- Τα μάτια λοξά, τραβηγμένα.
- Μύτη μικρή και ελαφρώς πεπλατυσμένη.
- Μικρό στόμα αλλά με μεγαλύτερη από τη φυσιολογική γλώσσα.
- Τα αυτιά είναι χαμηλότερα από το κανονικό.
- Απλά μια γραμμή στην παλάμη του χεριού.
- Μεγάλα χέρια με μικρά δάκτυλα.
- Αυξημένος χώρος μεταξύ του μεγάλου δάχτυλου και των άλλων ποδιών.
Ωστόσο, ορισμένα από αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί επίσης να υπάρχουν σε νεογέννητα που δεν έχουν το σύνδρομο και μπορεί να διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των ατόμων με σύνδρομο. Έτσι, ο καλύτερος τρόπος για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση είναι να γίνει μια γενετική εξέταση, προκειμένου να εντοπιστεί η ύπαρξη των τριών αντιγράφων του χρωμοσώματος 21.
Κοινά προβλήματα υγείας
Εκτός από τα κοινά φυσικά χαρακτηριστικά, τα άτομα με σύνδρομο Down είναι ακόμη πιο πιθανό να έχουν καρδιακά προβλήματα, όπως για παράδειγμα καρδιακή ανεπάρκεια, ή ασθένεια του θυρεοειδούς, όπως ο υποθυρεοειδισμός.
Σε σχεδόν τις μισές περιπτώσεις, υπάρχουν ακόμα αλλαγές στα μάτια που μπορεί να περιλαμβάνουν στραβισμό, δυσκολία να δει από απόσταση ή κοντά, ακόμη και καταρράκτη.
Δεδομένου ότι τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα δεν είναι εύκολο να ταυτοποιηθούν τις πρώτες μέρες, είναι κοινός ο παιδίατρος να διενεργεί μια σειρά παιδικών εξετάσεων, όπως υπερηχογράφημα, ηχοκαρδιογράφημα ή εξετάσεις αίματος για να διαπιστώσει εάν υπάρχει κάποια σχετιζόμενη ασθένεια.
Μάθετε περισσότερα για τις εξετάσεις που συνιστώνται για παιδιά με σύνδρομο Down.
Γνωστικά Χαρακτηριστικά
Όλα τα παιδιά με σύνδρομο Down έχουν κάποιο βαθμό καθυστέρησης στην πνευματική ανάπτυξη, ιδιαίτερα σε δεξιότητες όπως:
- Φτάστε αντικείμενα.
- Να είστε προσεκτικοί.
- Να καθίσετε.
- Περπατήστε.
- Μιλήστε και μάθετε.
Ο βαθμός αυτών των δυσκολιών μπορεί να διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση, ωστόσο, όλα τα παιδιά τελικά θα μάθουν αυτές τις δεξιότητες, αν και μπορεί να διαρκέσουν περισσότερο από ένα άλλο παιδί χωρίς το σύνδρομο.
Για να μειωθεί ο χρόνος εκμάθησης, αυτά τα παιδιά μπορούν να συμμετέχουν σε συνεδρίες λογοθεραπείας με τον λογοθεραπευτή, ώστε να ενθαρρύνονται να εκφράζονται νωρίς, διευκολύνοντας, για παράδειγμα, τη διαδικασία εκμάθησης.
