Ο όγκος του Wilms, που ονομάζεται επίσης νεφροβλάστωμα, είναι ένας σπάνιος τύπος καρκίνου που προσβάλλει παιδιά ηλικίας 2 έως 5 ετών, που είναι συχνότερα στην τρίτη ηλικία. Αυτός ο τύπος όγκου χαρακτηρίζεται από την βλάβη ενός ή και των δύο νεφρών και μπορεί να γίνει αντιληπτός μέσω της εμφάνισης μιας σκληρής μάζας στην κοιλιά.
Αυτός ο τύπος όγκου αναπτύσσεται συνήθως χωρίς συμπτώματα, διαγνωσμένος όταν βρίσκεται ήδη σε πιο προχωρημένα στάδια. Παρά τη διάγνωση όταν είναι ήδη πολύ μεγάλη, υπάρχει θεραπεία και το ποσοστό επιβίωσης ποικίλλει ανάλογα με το στάδιο στο οποίο ο όγκος εντοπίστηκε, με πιθανότητα θεραπείας.
Κύρια συμπτώματα
Ο όγκος του Wilms μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς συμπτώματα, αλλά είναι συνηθισμένο να βλέπεις μια ψηλαφητή μάζα και δεν προκαλεί πόνο στην κοιλιά του παιδιού, είναι σημαντικό οι γονείς να μεταφέρουν το παιδί στον παιδίατρο για να τις κάνουν διαγνωστικές εξετάσεις.
Άλλα συμπτώματα που μπορεί να συμβούν λόγω αυτής της κατάστασης είναι τα εξής:
- Απώλεια της όρεξης.
- Κοιλιακή οίδημα.
- Πυρετός.
- Ναυτία ή έμετος.
- Παρουσία αίματος στα ούρα.
- Αυξημένη αρτηριακή πίεση.
- Αλλαγή του αναπνευστικού ρυθμού.
Ο όγκος του Wilms επηρεάζει συχνότερα έναν από τους νεφρούς, αλλά μπορεί επίσης να θέσει σε κίνδυνο τους δύο ή ακόμη και να υπονομεύσει τα άλλα όργανα του παιδιού, επιδεινώνοντας την κλινική εικόνα και οδηγώντας σε πιο σοβαρά συμπτώματα, όπως αιμορραγία των ματιών, αλλοιωμένη συνείδηση και ασφυξία.
Διάγνωση όγκου Wilms
Η αρχική διάγνωση γίνεται μέσω της ψηλάφησης της κοιλιάς προκειμένου να επαληθευτεί η κοιλιακή μάζα, εκτός από την αξιολόγηση των συμπτωμάτων που παρουσιάζει το παιδί. Συνήθως ο παιδίατρος ζητά τεστ απεικόνισης, όπως υπερηχογραφία, υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία και απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού, για την επαλήθευση της παρουσίας του όγκου.
Παρόλο που μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα και ήσυχα, ο όγκος συνήθως αναγνωρίζεται πριν εμπλακεί σε άλλα όργανα.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Η θεραπεία αποτελείται από την αφαίρεση του συμβιβασμένου νεφρού, ακολουθούμενη από συμπληρωματική θεραπεία, η οποία γίνεται με χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, ο γιατρός θα πρέπει να εξετάσει τα άλλα όργανα προκειμένου να εντοπίσει τυχόν αλλαγές.
Σε περίπτωση βλάβης των δύο νεφρών, η χημειοθεραπεία εκτελείται πριν από τη χειρουργική επέμβαση έτσι ώστε να υπάρχει περισσότερη πιθανότητα ότι τουλάχιστον ένας από τους νεφρούς θα λειτουργήσει σωστά, με μικρότερη βλάβη.
