Η συγγενής αναλγησία είναι μια σπάνια ασθένεια που προκαλεί στο άτομο να μην αισθανθεί κανένα είδος πόνου. Αυτή η ασθένεια μπορεί επίσης να ονομάζεται συγγενής ανυπαρξία στον πόνο και να αναγκάζει τους πάσχοντες να μην αντιλαμβάνονται τις διαφορές θερμοκρασίας και να καίγονται εύκολα και παρόλο που είναι ευαίσθητοι στην αφή, αδυνατούν να αισθανθούν σωματικούς πόνους που είναι επιρρεπείς σε σοβαρό τραυματισμό, ακόμη και τα συντριπτικά άκρα.
Ο πόνος είναι ένα σήμα που εκπέμπεται από το σώμα που χρησιμεύει για προστασία. Δείχνει σημάδια κινδύνου όταν οι αρθρώσεις χρησιμοποιούνται με ακραίο τρόπο και συμβάλλουν επίσης στην αναγνώριση ασθενειών όπως η λοίμωξη των αυτιών, η γαστρίτιδα ή άλλες πιο σοβαρές ασθένειες όπως το έμφραγμα. Καθώς το άτομο δεν αισθάνεται πόνο, η ασθένεια εξελίσσεται και επιδεινώνεται και ανακαλύπτεται σε προχωρημένο στάδιο.
Οι αιτίες της συγγενούς αναλγησίας δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί πλήρως, αλλά είναι γνωστό ότι οι κινητικές και αισθητήριες νευρώνες δεν αναπτύσσονται κανονικά σε αυτά τα άτομα. Αυτή είναι μια γενετική ασθένεια και μπορεί να επηρεάσει άτομα στην ίδια οικογένεια.
Σημεία της συγγενούς αναλγησίας
Το κύριο σημείο της συγγενούς αναλγησίας είναι ότι το άτομο δεν αισθάνεται κανένα φυσικό πόνο από τη γέννηση και τη ζωή.
Λόγω αυτού του γεγονότος, το μωρό μπορεί να ακρωτηριάζει τον εαυτό του ξύνοντας τον εαυτό του και κόβοντας τον εαυτό του συνεχώς. Ένα επιστημονικό άρθρο ανέφερε την περίπτωση ενός αγοριού να σκίζει τα δόντια του και να δαγκώνει τα χέρια του στο σημείο να τραβάει τα άκρα των δακτύλων του σε ηλικία 9 μηνών.
Είναι συνηθισμένο να εμφανίζονται αρκετές περιπτώσεις πυρετού ετησίως λόγω λοιμώξεων που δεν διαγιγνώσκονται και πολλαπλών βλαβών, συμπεριλαμβανομένων καταγμάτων, εξάρσεων και οστικών παραμορφώσεων. Συνήθως συσχετίζεται με ευερεθιστότητα και υπερκινητικότητα.
Σε ορισμένους τύπους συγγενούς αναλγησίας υπάρχει αλλοίωση της εφίδρωσης, του σχισίματος και της διανοητικής καθυστέρησης.
Πώς γίνεται η διάγνωση
Η διάγνωση της συγγενούς αναλγησίας γίνεται με βάση την κλινική παρατήρηση του μωρού ή του παιδιού, καθώς συνήθως ανακαλύπτεται στην παιδική ηλικία. Η βιοψία του δέρματος και του περιφερικού νεύρου και η συμπαθητική διέγερση και η ανάλυση DNA μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επιβεβαίωση της νόσου. Οι ακτινογραφίες, οι σαρώσεις CT και οι μαγνητικές τομογραφίες πρέπει να εκτελούνται σε όλο το σώμα για να αξιολογούνται πιθανές βλάβες και να αρχίζουν οι απαραίτητες θεραπείες το συντομότερο δυνατό.
Η συγγενής αναλγησία έχει μια θεραπεία;
Η θεραπεία για συγγενή αναλγησία δεν είναι συγκεκριμένη επειδή αυτή η ασθένεια δεν έχει καμία θεραπεία. Επομένως, ακινητοποιήσεις και χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να είναι απαραίτητες για τη θεραπεία ορθοπεδικών τραυματισμών και για την πρόληψη απώλειας των άκρων.
Το άτομο θα πρέπει να συνοδεύεται από μια πολυεπιστημονική ομάδα αποτελούμενη από γιατρό, νοσοκόμα, οδοντίατρο και ψυχολόγο, μεταξύ άλλων, προκειμένου να αποφευχθούν νέοι τραυματισμοί και να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής τους. Συνιστώνται ιατρικές διαβουλεύσεις και εξετάσεις και πρέπει να διεξάγονται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο για να διερευνηθεί εάν υπάρχουν ασθένειες που πρέπει να αντιμετωπιστούν.
