Η προοδευτική υπερφυσική παράλυση, επίσης γνωστή με το αρκτικόλεξο PSP, είναι μια σπάνια νευροεκφυλιστική ασθένεια, η οποία προκαλεί το σταδιακό θάνατο των νευρώνων σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου, προκαλώντας βλάβες στις κινητικές και ψυχικές ικανότητες.
Επηρεάζει κυρίως τους άνδρες και τα άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών και χαρακτηρίζεται από την πρόκληση διάφορων κινητικών διαταραχών, όπως διαταραχές ομιλίας, αδυναμία κατάποσης, απώλεια κινήσεων των ματιών, δυσκαμψία, πτώσεις, αστάθεια στάσης, καθώς και εικόνα της άνοιας, με αλλαγές στη μνήμη, τη σκέψη και την προσωπικότητα.
Παρόλο που δεν υπάρχει θεραπεία, είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί η προοδευτική υπερφυσική παράλυση, με φάρμακα για την ανακούφιση των περιορισμών της κίνησης, όπως επίσης και τα αντιψυχωσικά ή τα αντικαταθλιπτικά, για παράδειγμα. Επιπλέον, η φυσικοθεραπεία, η λογοθεραπεία και η επαγγελματική θεραπεία υποδεικνύονται ως ένας τρόπος βελτίωσης της ποιότητας ζωής του ασθενούς.
Κύρια συμπτώματα
Τα σημάδια και τα συμπτώματα που μπορούν να βρεθούν σε άτομα με προοδευτική υπερφυσική παράλυση περιλαμβάνουν:
- Μεταβολές ισορροπίας.
- Δυσκολία στο περπάτημα.
- Ακατανόηση στο σώμα.
- Συχνές πτώσεις.
- Αδυναμία να προφέρουμε τις λέξεις, που λέγονται δυσαρθρία. Κατανοήστε τι είναι η δυσαρθρία και πότε μπορεί να προκύψει.
- Ομαλοποίηση και αδυναμία κατάποσης τροφίμων, που ονομάζεται δυσφαγία.
- Σπασμοί μυών και παραμορφωμένες στάσεις, που είναι δυστονία. Ελέγξτε πώς να εντοπίσετε τη δυστονία και τι προκαλεί.
- Παράλυση της κίνησης των ματιών, ειδικά στην κατακόρυφη κατεύθυνση.
- Μείωση των εκφράσεων προσώπου.
- Δέσμευση των μεταλλικών δυνατοτήτων, με ξεχασμό, αργή σκέψη, αλλαγές προσωπικότητας, δυσκολίες κατανόησης και θέσης.
Το σύνολο των αλλαγών που προκαλούνται από την προοδευτική υπερφυσική παράλυση είναι παρόμοιο με εκείνο που παρουσιάζεται από τη νόσο του Πάρκινσον, οπότε αυτή η ασθένεια μπορεί συχνά να συγχέεται. Ελέγξτε πώς μπορείτε να προσδιορίσετε τα κύρια συμπτώματα της νόσου του Parkinson.
Έτσι, η υπερφυσική παράλυση είναι μία από τις αιτίες του «παρκινσονισμού», που υπάρχει επίσης σε αρκετές άλλες εκφυλιστικές ασθένειες του εγκεφάλου, όπως η άνοια με τα σώματα Lewy, η πολλαπλή ατροφία του συστήματος, η ασθένεια του Huntington ή η τοξίκωση από ορισμένα φάρμακα, για παράδειγμα.
Αν και η διάρκεια ζωής ενός ατόμου με υπερπυρηνική παράλυση ποικίλει ανάλογα με κάθε περίπτωση, είναι γνωστό ότι η ασθένεια συνήθως γίνεται σοβαρή μετά από περίπου 5 έως 10 χρόνια εμφάνισης συμπτωμάτων, αυξάνοντας τον κίνδυνο επιπλοκών όπως πνευμονικές λοιμώξεις ή έλκη πίεσης στο δέρμα
Πώς να επιβεβαιώσετε
Η διάγνωση της προοδευτικής υπερφυσικής παράλυσης γίνεται από τον νευρολόγο, παρόλο που μπορεί να ανιχνευθεί από άλλους ειδικούς, όπως ένας γηριατρός ή ψυχίατρος, καθώς τα σημεία και τα συμπτώματα συγχέονται με άλλες εκφυλιστικές παθήσεις ηλικίας ή ψυχιατρικών ασθενειών.
Ο γιατρός θα πρέπει να κάνει μια προσεκτική αξιολόγηση των σημείων και των συμπτωμάτων του ασθενούς, φυσικές εξετάσεις και εξετάσεις αιτήσεων, όπως εργαστηριακές εξετάσεις, αξονική τομογραφία ή απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού του εγκεφάλου, οι οποίες παρουσιάζουν σημάδια της νόσου και αποτρέπουν άλλες πιθανές αιτίες.
Η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων είναι μια εξέταση της πυρηνικής ακτινολογίας, χρησιμοποιώντας τη βοήθεια ενός ραδιενεργού φαρμάκου, το οποίο είναι σε θέση να αποκτήσει πιο συγκεκριμένες εικόνες και μπορεί να επιδείξει αλλαγές στη σύνθεση και τη λειτουργία του εγκεφάλου. Μάθετε πώς γίνεται αυτή η εξέταση και πότε υποδεικνύεται.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Παρόλο που δεν υπάρχει ειδική θεραπεία που μπορεί να αποτρέψει ή να αποτρέψει την πρόοδο της νόσου, ο γιατρός σας μπορεί να υποδείξει θεραπείες που βοηθούν στον έλεγχο των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον, όπως το Levodopa, το Carbidopa, η Amantadine ή η Seleginine, για παράδειγμα, αν και έχουν μικρή αποτελεσματικότητα σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να είναι χρήσιμα για την ανακούφιση των κινητικών συμπτωμάτων. Επιπλέον, αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά και αντιψυχωτικά φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στη θεραπεία της διάθεσης, του άγχους και των αλλαγών της συμπεριφοράς.
Η φυσική θεραπεία, η λογοθεραπεία και η επαγγελματική θεραπεία είναι απαραίτητες επειδή ελαχιστοποιούν τις επιπτώσεις της νόσου. Η εξατομικευμένη φυσιοθεραπευτική αγωγή είναι σε θέση να διορθώσει τις στάσεις, τις παραμορφώσεις και τις αλλαγές στο βάδισμα, καθυστερώντας έτσι την ανάγκη χρήσης αναπηρικής καρέκλας.
Επιπλέον, η υποδοχή και η φροντίδα για τα μέλη της οικογένειας είναι κρίσιμη, όπως με την εξέλιξη της νόσου, με την πάροδο των ετών ο ασθενής μπορεί να εξαρτάται περισσότερο από τη βοήθεια για καθημερινές δραστηριότητες. Ελέγξτε τις συμβουλές για το πώς να φροντίσετε ένα εξαρτώμενο άτομο.
.php)
